Ciekawostki#9 Najpopularniejsze miejsca dla odwiedzających Japonię turystów

Gdzie chciałbyś się wybrać jeśli polecisz do Japonii? W 2009 roku, Japońska Agencja Turystyczna przeprowadziła badanie wśród obcokrajowców odwiedzających Japonię, pytając ich, które miejsca odwiedzili. Najpopularniejszym miejscem było Shinjuku w Tokio, odwiedzone przez 34.8% zapytanych turystów. Kioto i Akihabara również znalazły się niemal na szczycie. Podane powody ich popularności uwzględniające ich dobra- noclegi, wyjątkowa atmosfera i atrakcyjne możliwości zakupów.  Faktem jest to, że te punkty turystyczne są również popularnymi miejscami na wycieczki japońskich szkół.
Wycieczki szkolne są jednymi z wydarzeń, podczas których uczniowie udają się w podróż na kilka dni, by odwiedzić słynne miejsca,uczyć się lokalnej historii oraz na temat naturalnych cech obszaru. Według sondażu przeprowadzonego przez Nihon Shugaku Ryoko Kyokai (Japońskie Szkolne Stowarzyszenie Wycieczek), najbardziej popularnymi miejscami dla gimnazjalistów są Kioto, Nara i Okinawa, w podanej kolejności. Podczas odwiedzania danej miejscowości, uczniowie nie tylko odwiedzają malownicze czy historyczne obiekty, ale także czasami mają okazję spróbować własnych sił w tradycyjnych rzemiosłach artystycznych, takich jak garncarstwo. Oczywiście są też wycieczki do takich miejsc jak Disneyland czy Univesal Studios Japan.

Bradon W. Jones 'Wiosenne dziewczęta'Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

Czy mieliście kiedyś tak, że na rzecz czytania nie spaliście w nocy  i odmawialiście sobie najróżniejszych przyjemności? Czy zdarzyło się Wam kiedyś, że podczas kartkowania stron nagle serce zaczynało bić mocniej?
W sierpniu dorwałam się do lektury, o której jakiś czas temu było dość głośno. W sumie to się nie dziwie. Była to najpiękniejsza, najbardziej pasjonująca książką, jaką kiedykolwiek przeczytałam. Mimo tego, że moje półki uginają się pod ciężarem różnych tytułów, książka autorstwa Brandona W. Jonesa "Wiosenne dziewczęta" pozostanie przez długi czas na pierwszym miejscu.
Historia opowiada o losach dwóch młodych dziewcząt z Korei.Wychowane w duchu całkowitego i bezwzględnego uwielbienia dla Wielkiego Wodza i Umiłowanego Przywódcy, swoje życie podporządkowały od urodzenia jednej bezwarunkowej prawdzie. Gi była zastraszoną, zamkniętą w sobie dziewczynką, która spędziła dzieciństwo w obozie pracy w Korei Północnej. Jako matematyczny geniusz nauczyła się znosić ból, wycofując się do świata liczb, gdzie szukała schronienia. Gdy w sierocińcu spotkała swoje przeciwieństwo - zuchwałą, promienną i bezkompromisową Il-sun – otaczający ją świat nagle nabrał koloru nadziei. Do czasu, gdy sprzedano je jako prostytutki do Korei Południowej i dalej do Stanów Zjednoczonych, gdzie czekała je niewola daleko bardziej okrutna niż ta zza żelaznej koreańskiej kurtyny.

„Wiosenne dziewczęta” mają w sobie siłę długiej listy książek, którą być może w ostatnim okresie mogliście przeczytać. Ta niewielkich rozmiarów powieść kumuluje w sobie emocje z nich wszystkich, a to, czego dokonał Brandon W. Jones, trudne jest do przekazania prostymi słowami. Tę historię trzeba poznać osobiście, aby zrozumieć, co przeżyły i czego doświadczyły Gi, Il-sun, a wraz z nimi Cho i jakiś czas później Jasmine.

    

メリークリスマス皆！♥   
                                                                                                                                    
                                                             

Pearl S. Buck 'Ukryty Kwiat'✿

Lubicie czytać książki o tematyce wschodu? Nie wiecie gdzie ich szukać? A może wydaje Wam się, że dostępne są tylko w sklepach online i nielicznych stacjonarnych?
Zamiast zamawiać przez internet może spróbować pierw...poszukać na wyprzedażach?
To właśnie tam wala się mnóstwo, ale to mnóstwo interesujących książek. I to w naprawdę śmiesznych cenach.
W taki sposób wyhaczyłam m. in książkę pt. Ukryty Kwiat autorstwa Pearl S.Buck za...5.99zł, która w sklepach internetowych chodzi za 20-25 zł z wysyłką.
Wielcy czytelnicy mogą zaoszczędzić dużą kwotę.

Pearl Buck zdobyła Nagrodę Pulitzera, a w 1938 Nagrodę Nobla. Napisała osiemdziesiąt pięć książek, w tym właśnie Ukryty Kwiat.

'Josui, młoda dwudziestoletnia Japonka i Allen, oficer armii amerykańskiej, stacjonujący w Tokio podczas powojennej okupacji, zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia. Ojciec dziewczyny jest wziętym lekarzem zaprzyjaźnionym z arystokratyczną rodziną Matsui i liczy na to, że któregoś dnia córka poślubi syna pana Matsui, szlachetnego i światłego Kobori. Jednak Josui przyjmuje oświadczyny Allena. Młodzi, świadomi oporu najbliższych, decydują się na małżeństwo i zamieszkują w Nowym Jorku. Z czasem, mimo wciąż silnego, wzajemnego uczucia, coraz bardziej dają o sobie znać różnice, wynikające z odmiennego pochodzenia...'

Ukryty kwiat to opowieść o trudnej miłości pomiędzy amerykańskim oficerem, Allenem, a młodziutką Japonką amerykańskiego pochodzenia, Josui.
Książka jest napisana dość starym językiem, i na początku wszystko wydawało się strasznie monotonne , zwłaszcza że ów początek jest dość...nudny. Jednak już po parunastu stronach zaczyna się akcja, która trzymała mnie przez kilka nocy w ciągłym napięciu, każdego dnia więc ciekawa kartkowałam strony.
By dowiedzieć się czy parze zakochanych uda się ocalić wzajemną miłość, odsyłam was do lektury.

Ciekawostki#8 ✪Sasete itadakimasu✪

W codziennej japońskiej rozmowie, często można usłyszeć sasete itadakimasu. Coraz więcej ludzi myśli, że mogą wyrażać szacunek tak długo, jak to mówią.
Na początku spotkania, przykładowo, jedna osoba powie do drugiej, Setsumei sasete itadakimasu, dosłowne znaczenie tego zwrotu to "Pozwolę sobie wyjaśnić". W takiej sytuacji znaczenie "Wyjaśnię" byłoby wystarczające.  Możesz również kiedyś wyhaczyć ogłoszenie na przodzie sklepu, na którym jest napisane Juji kara eigyo sasete itadakimasu, które dosłownie oznacza "Z szacunkiem prosimy o pozwolenie nam otwarcia o godzinie 10". To również jest źle sformułowane. Ale język zmieniają się z biegiem czasu. Może te zwroty staną się "poprawnym japońskim" pewnego dnia!

Ciekawostki#7 ✧Chonai-kai✧

Stowarzyszenie sąsiedztwa jest organizacją dla mieszkańców  tej samej okolicy mającą na celu stworzenie lepszego życia w społeczności. Nazywa się to chonai-kai lub jichi-kai. Głównym działaniem organizacji jest zachowanie sąsiedztwa w czystości. Inną  sprawą może być planowanie i organizowanie lokalnych festiwali, imprez z fajerwerkami i innych wydarzeń, by mieszkańcy mogli poczuć się bardziej zjednoczeni.
Chonai-kai mogą również organizować przygotowania do katastrof, takich jak trzęsienia ziemi i ustalać patrole by pomóc zapobieganiu przestępstw.

Ciekawostki#6 Koko ni sain o onegai shimasu (o´ω｀o)

W dużych miastach, takich jak Tokio, wiele ludzi jeździ na zakupy pociągami lub autobusami, więc jeśli kupią duże lub ciężkie przedmioty, trudno zawieźć je do domu. Właśnie dlatego duża liczba sklepów z urządzeniami elektrycznymi czy domów towarowych oferuje dostawę do domu. Jest to bardzo wygodny sposób, ponieważ możesz wybrać dzień i czas, kiedy chcesz, by dostarczyli ci twój zakupiony sprzęt.
Kiedy dostawca przyjedzie, wystarczy, że złożysz mu podpis zanim otrzymasz swój zakup. Więc, kiedy dostawca powie do ciebie Sumimasen. Koko ni sain o onegai shimasu, oznacza"Przepraszam, że przeszkadzam, czy mógłbyś, proszę, podpisać tutaj?" , złóż swój podpis na papierze.

Ciekawostki#5 Usługi dla obcokrajowców

Liczba obcokrajowców mieszkających w Japonii zwiększa się z roku na rok. Ze względu na inną kulturę i obyczaje, coraz częściej zauważalne są problemy z językiem japońskim. Lokalne władze starają się uporać z takimi problemami. W urzędach i na ich stronach internetowych dostępne są informacje w różnych językach. Głównie w angielskim, chińskim, koreańskim, portugalskim i filipińskim.  Można dowiedzieć się na nich  na temat różnych usług i pomocy medycznej, która nie wymaga znajomości języka japońskiego. Wyjaśniają tam nawet jak sortować śmieci w zależności od obszaru, oraz podają harmonogram dni, kiedy są one wywożone. Można znaleźć też informacje na temat różnych wydarzeń, lekcji języka itp..

Ciekawostki#4 O-mawarisan! Zgubiłam telefon!-☆KOBAN☆

 Wiele Japończyków uważa za obowiązek by natychmiastowo zgłosić na policję jeśli znajdą czyjś portfel czy telefon komórkowy. Tak samo osoby, które coś zgubiły powinny od razu zgłosić na policje co zgubili i kiedy wydaje im się, że do tego doszło. Jest duża szansa, że zguby wrócą do swych właścicieli. 
W Japonii jest wiele małych policyjnych budek nazywanych koban. System ten został założony więcej niż sto lat temu w celu zachowania bezpieczeństwa na Tokijskich ulicach i rozpowszechnia się na terenie całego kraju. Policjant, który pracuję w koban nazywany jest zazwyczaj o-mawarisan, który jest rodzajem czułego,miłego zwrotu. Ich głównym obowiązkiem jest patrolowanie okolicy, ale ich praca uwzględnia też natychmiastową reakcję podczas różnorakich wypadków czy przestępstw oraz pomaganie zagubionym dzieciom, pijakom(itp..). Jeśli kiedykolwiek zgubiłbyś się, pamiętaj, że koban jest niezawodnym miejscem by spytać o drogę( ･ω･`)ﾉ~

 

Ciekawostki#3 Maniery podczas korzystania z windy

 Jeśli ktoś z Was planuje wybrać się do Japonii, ta notka może pomóc uniknąć wielu niekomfortowych sytuacji ╹◡╹

Jak się zachować podczas korzystania z windy w pracy?
Po pierwsze, czekając na windę powinieneś stać z boku od wejścia, dzięki temu  nie będziesz stał na drodze osobom, które wychodzą z windy.
Musisz również zwracać uwagę na to, gdzie stoisz w środku. Kiedy jesteś z kierownikami czy gośćmi,  zajmujesz się prowadzeniem windy, stając blisko panelu sterowania.
Nigdy nie wiesz, kto może z tobą jechać, czy goście, czy ludzie z innych departamentów. Powinieneś więc zawiesić rozmowę, by nie ujawnić żadnych poufnych informacji.
To samo tyczy się wind w domach towarowych czy hotelach- powinieneś całkowicie powstrzymać się od rozmawiania.
To również  uprzejme dla innych ludzi, z którymi jedziesz windą.

Ciekawostki#2 KO-SO-A-DO KOTOBA

Ko-so-a-do kotoba składa się z pierwszych liter zaimków kore, sore i are (kore-to, co jest przy mnie; sore- to, co jest przy tobie; are-to, co jest daleko od nas), oraz zaimka pytającego dore, który oznacza "który". Kotoba oznacza "słowa".
Przykłady:
これは本です。(Kore wa hon desu)- to jest książka
それは日本語の本ですか。(Sore wa nihongo no hon desu ka?)-Czy to jest podręcznik do języka japońskiego?
Są to też pierwsze litery zaimków kono(ten, blisko mnie), sono(ten, blisko ciebie), ano(tamten, daleko od nas) oraz pytajnika dono(który?)
Są to zaimki wskazujące, służą zatem do wskazania przedmiotu, obiektu, czy odniesienia się do konkretnego pojęcia. Występują zawsze w towarzystwie rzeczownika, np.:
この人（kono hito)- ten człowiek, ta osoba)
そのかばん（sono kaban)- ta torba(przy tobie)
あの建物（ano tatemono)- tamten budynek(daleko od nas)
Ko-so-a-do kotoba są również pierwszymi literami zaimków, wyrażających położenie czegoś.
Są to koko(tutaj, przy mnie), soko(tutaj,przy tobie), asoko(tam, daleko) oraz doko(gdzie?).
W zdaniu　本はここにあります。（Hon wa koko-ni arimasu) najważniejszą informacją jest okolicznik miejsca koko-ni, ponieważ zdanie to odpowiada na pytanie 本はどこにありますか。(Hon wa doko-ni arimasuka?- Gdzie jest książka?)

W zdaniu ここに本があります。(Koko-ni hon-ga arimasu.) najważniejszą informacją jest przedmiot hon z podkreślającą go partykułą podmiotową ga, ponieważ zdanie to odpowiada na pytanie ここに何がありますか。(Koko-ni nani-ga arimasu-ka?-Co tutaj jest?)
Ko-so-a-do kotoba są bardzo przydatne, ponieważ możesz użyć ich podczas mówienia o czymś. Ale oczywiście musisz być pewny, że osoba, do której mówisz wie, do czego się odnosisz.
Jest wiele nieporozumień pomiędzy starymi małżeństawmi. Na przykład, mąż mówi "Podaj mi to!" prosząc swoją żone o gazetę, a ona podaje mu jego okulary.

Ciekawostki#1 Yoroshiku onegai shimasu!

Jeśli kiedyś pracowałeś albo przebywałeś wśród japończyków, zapewne zauważyłeś, że często się kłaniają i mówią "Yoroshiku onegai shimasu". Zwrot Yoroshiku onegai shimasu nie jest używany tylko podczas przedstawiania się, ale również podczas składania propozycji.
Na przykład, Yoroshiku onegai shimasu jest czasami zakończeniem e-maila bądź listu.
Możesz się zastanawiać wtedy, czy sprawa, o której pisał nasz rozmówca, była pytaniem. Może nie być to coś szczególnego, Yoroshiku onegai shimasu jest głównym pozdrowieniem obejmujący całą zawartość e-maila czy listu. Można powiedzieć, że jest to jeden z typowych japońskich zwrotów. I co odpowiedzieć jeśli ktoś powie do ciebie Yoroshiku onegai shimasu? Po prostu powtórz to-Yoroshiku onegai shimasu!

Torii

Torii to brama, która zapewne każdemu kojarzy się z Japonią, gdyż jest powszechnie rozpoznawalnym elementem architektury japońskiej. Posiada ona swój charakterystyczny kształt, którego podstawą są dwa słupy złączone u góry dwiema poprzecznymi belkami.
Jest symbolem ichniejszej religii Shinto. "Torii" oznacza dosłownie miejsce dla ptaków, a w Shinto ptaki uważane są za posłańców bogów.
Torii stawiane są tam, gdzie prawdopodobna jest obecność kami*, tak więc bardzo często można spotkać je w ogrodach, umieszczone na wodzie czy na przybrzeżnych skałach. Często w pobliżu znajdują się dwie figury oznaczające początek i koniec życia.
Torii symbolizuje przejście ze "świata skończonego" do "świata nieskończonego", który jest światem kami. Dużą uwagę przyciąga się do widoku, który rozciąga się za bramą. Powinien on przyciągać swym pięknem i harmonią, stwarzać coś na wzór "ramy obrazu" i zachęcać do odwiedzenia ogrodu.

Największa brama znajduje się na wyspie Miyajima i prowadzi do świątyni Itsukashima jinja. Ma ok. 16 metrów.   Chodzi pogłoska, że wetknięcie monety w drewnianą Torii spowoduje, że spełni się marzenie. podobno bóstwa przychylają się do próśb tych, którzy odwiedzają świątynie po raz pierwszy.

Tradycyjne stroje dalekiego wschodu. Kobiety

KIMINO- Ma prosty krój w kształcie litery T. Rękawy są długie i bardzo szerokie. Kobiety zamężne mają rękawy które sięgają podłogi. Szata jest owinięta wokół ciała, przy czym lewa strona powinna być zawsze na wierzchu. Całość ubioru uzupełnia szeroki pas wiązany na plecach, zwany obi. Kobieta zazwyczaj nie jest w stanie założyć sama kimona gdyż składa się on z wielu elementów.

QIPAO- Jest najczęściej szyty z jedwabiu. Ciasno opina ciało nie podkreślając krągłości figury. Pod szyją jest charakterystyczna stójka. Suknia qipao sięga do kostek, aczkolwiek współcześnie popularna jest również wersja mini. Są zdobione haftami, ozdobnymi guzikami i jedwabnymi sznurkami z pętelkami.

HANBOK- Górna część zwana jest jeogori i jest podobna do bluzy z długimi rękawami. Spódnica (chima). Strój określał statut społeczny.  Bogaci ludzie nosili bardzo kosztowne stroje, czasami tez używali biżuterii. Za to zwyczajni ludzie mieli w zwyczaju nosić białe stroje zazwyczaj przystrajane od święta

.

Teru Teru Bozu

   Teru-teru-bōzu (błyszczący buddyjski kapłan)- jest to mała ręcznie robiona lalka z papieru lub tkaniny którą wywiesza się za oknem. Taki amulet ma za zadanie sprowadzać dobra pogodę i zapobiegać deszczowym dniom. "Teru" to japońskie słowo oznaczające "świecenie", natomiast "bōzu" to buddyjski mnich.
Małe laleczki zdobyły swoja popularność w okresie Edo.
W mangach i anime można często spotkać postacie które wykonują teru teru bōzu.

Wierszyk o teru-teru-bōzu również jest powszechnie znany i często śpiewa się go lub nuci przy wykonywaniu laleczek.
Tekst rōmaji:
Teru-teru-bōzu, teru-bōzu
Ashita tenki ni shite okure
Itsuka no yume no sora no yō ni
Haretara kin no suzu ageyo
Teru-teru-bōzu, teru-bōzu
Ashita tenki ni shite okure
Watashi no negai wo kiita nara
Amai osake wo tanto nomasho
Teru-teru bōzu, teru-bōzu
Ashita tenki ni shite okure
Moshi mo kumotte naitetara
Sonata no kubi wo chon to kiru zo

Lalka Okiku

Według legendy lalka miała należeć do dziewczynki imieniem Okiku. Jednego dnia jednak dziewczynka zmarła z zima a jej dusza wzięła we władanie lalkę. Zabawka przechowywana jest w mieście Iwamizawa w świątyni Mammenji.
Zadziwiające jest to, że gdy lalka trafiła do świątyni jej włosy były krótkie, jednak teraz sięgają jej już kolan. Poza tym są one regularnie skracane, a jednak nadal rosną.
Podobno lalka została zbadana przez naukowców, którzy potwierdzili teorię, iż są to włosy dziewczynki.

Tomino no jigoku(Piekło Tomino)

Istnieje wiersz, który według jednej z japońskich legend zabija tego, kto przeczyta go na głos.
Opowiada on o tytułowym Tomino, który trafił do piekła. Utwór jest napisany przez Yomota Inuhiko i jest częścią książki 'Kokoro Wa Korogaruishi No Yō Ni(Serce jest jak toczący się kamień)'.

*Chciałam osobiście przetłumaczyć tekst, jednak w przekładzie na język polski wygląda i brzmi on strasznie tandetnie*

Edukacja w Japonii

Cześć wszystkim :)
Jest to pierwszy post na blogu-bo od czegoś zacząć trzeba~!
Pomyślałam, że na pierwszy ogień pójdzie edukacja, którą postaram się przedstawić w niezbyt skomplikowany sposób.
Także zapraszam :)

W Japonii jest pięć etapów nauczania:

• Przedszkole dla dzieci w wieku 3-6 lat.
• Szkoła podstawowa dla uczniów w wieku 6/7-12lat
• Szkoła średnia niższego stopnia(gimnazjum) dla uczniów w wieku 12-15 lat
• Szkoła średnia wyższego stopnia dla uczniów w wieku 15-18 lat
• Uniwersytet, gdzie nauka trwa 4 lata/ szkoła półwyższa gdzie nauczanie trwa 2 lata.

Po skończeniu szkoły średniej niższego stopnia uczniowie nie są zobowiązani do dalszej nauki, jednak tylko około 5% rezygnuję ze szkoły. Ponad 95% obywateli stara się dostać do liceów.


Rok szkolny w Japonii zaczyna się w kwietniu a kończy w marcu, jest on podzielony na trzy semestry:

• Pierwszy semestr trwa od kwietnia do lipca-w lipcu zaczynają się trwające 40 dni wakacje letnie.
• Drugi semestr zaczyna się we wrześniu a kończy w grudniu- w grudniu są trwające dwa tygodnie ferie zimowe (u nas jest to tzw. "przerwa świąteczna").

• Trzeci semestr trwa od stycznia do marca- podczas ostatniego, trzeciego semestru uczniowie mają jeszcze trwające 2 tygodnie ferie wiosenne)

 Rok szkolny dla studentów różni się jednak trochę pod tym kątem.

• Rok szkolny zaczyna się w kwietniu a kończy się na przełomie stycznia/lutego.
• Wakacje letnie zaczynają się pod koniec lipca, natomiast kończą już na początku września.
• Ferie zimowe zazwyczaj są dość krótkie-bo trwające zaledwie 2-3 dni.

Liczba uczni w szkole została ustalona na 40 osób przez Ministerstwo Edukacji. Zajęcia w szkole zaczynają się zazwyczaj o godzinie 8:30. Czas trwania lekcji to 50 minut, natomiast przerwy są pięciominutowe. Ok. godziny 12:30 zaczyna się przerwa na lunch, która kończy się o godzinie 13:00. Następnie zaczynają się lekcje popołudniowe trwające zazwyczaj do ok. godziny 15.


Uniwersytety są płatne, a ich ceny bardzo wysokie.
Na studiach wykłady trwają  90-100 minut, a egzaminy przeprowadzane są przeważnie pod koniec roku. Poza tym znaczna większość uniwersytetów nie posiada własnego akademika, tak więc studenci muszą mieszkać w domu lub wynajmować mieszkanie.